کتاب«بازیگری روانتنی»، اثری رادیکال است؛ زیرا تمام دانستههای ما از بازیگری، درام، تئاتر و اجرا را زیر سوال میبرد. کتاب مذکور فقط اثری دربارهی تاریخ بازیگری و نظریههای آن نیست؛ بلکه میتوان آن را کتابی دربارهی« تاریخ انتقادی تئاتر تجربی» نیز دانست. زاریلی، بیشتر شیوههای اجرای از«کنستانتین استانیسلاوسکی» تا «کیتی میچل» را تحلیل و بررسی میکند و فقط هم به شیوههای غربی توجه نمیکند؛ بلکه به تئاترهای تجربی شرقی-مثل اجراهای«اوتاشوگو» و «تاداشی سوزوکی»- نیز میپردازد. زاریلی تنها به بازیگری نمیپردازد؛ بلکه اصول و مبانی کارگردانی، دراماتورژی ونقد تئاترهای پستدراماتیک را نیز آموزش میدهد.