کتاب به بررسی و تحلیل منظومه های عاشقانه بلوچی همراه با متن اصلی منظومه ها و مقدمه ای در بارۀ ادبیات و شعر غنایی می پردازد. در ادبیات فارسی، منظومه های عاشقانه زیادی مثل لیلی و مجنون یا خسرو و شیرین وجود دارد و در ادبیات بلوچ هم داستان های عاشقانۀ این چنینی موجود است. مثل هانی و شیمرید (sheymorid)، سس٧ی (sassi) و پن٧و (ponnu)، دوستین و شیرین، بیبرگ و گراناز، شهداد و مهناز و… که به نظم درآمده ولی هیچ کدام از آن ها همراه با تحلیل و متن اصلی در ایران چاپ نشده است. سرایندۀ قریب به اتفاق آن ها مشخص نیست. نه عاشقانه ها و نه حماسه ها. این اشعار بین مردم مانده اند و حتما سراینده اولیه داشته اند اما خنیاگران و راویان باذوق در طول تاریخ چیزهایی به آن ها هم اضافه کرده اند این اشعار چون با آواز یا همراه با موسیقی خوانده می شده اند، کم کم روان و فصیح شده اند و موسیقی هم تأثیر زیادی در آن ها گذاشته است،