مجموعه ی حاضر، متضمن بومی سروده های شاعر است که یکی از ویژگی های آن علاوه بر تازگی لحن و آهنگ، مضمون اجتماعی و مردمی آن است. توجه به انسانیت و بیان مشکلات آنان از مضامین دیگر این ترانه هاست. در واقع "انسان"، محور اصلی ترانه های اوست. افزون بر این، در این ترانه ها، نام بازی های قدیمی و محلی، اشیاء و لوازم، و زیورآلات، پوشش معماری و اصطلاحات و ترکیبات ویژه ی محلی جنوب به کار برده شده است. نیز، در سرایش ترانه ها، از چند گویش معمولی جنوب نظیر بندری، بستکی، و مینابی استفاده شده است. گفتنی است، تمامی متن با استفاده از نظام I.P.A آوانگاری شده است.