در این کتاب نشان داده می شود چگونه کار اسطوره تذکر به این مورد است که به هم خوردن تعادل میان شهر و روستا، زنانگی و مردانگی با دیگر تقابل های دوتایی، بحران زاست؛ بحرانی ناشی از استثمار زیست جهان توسط نظام سرمایه داری که معطوف به استثمار کار انسان و مصرف انبوه، مردم را به تقلا برای کسب حداقل معاش، محدود و اسیر ساخته است؛ لذا جان مایه اسطوره همان است که از منظری پدیدارشناختی، رخدادهایی در زندگی ایرانیان و اجتماعات آنها وجود دارد که با آگاهی از آنها، شاید بتوان از این وحشت مستتر در لحظه لحظه زندگی روزمره گذر کرد و دوباره اهمیت تعادل میان قطب های تقابلی را به جد یادآور و بدان آگاه شد. نتیجه این سطح از اگاهی نیز همان است که می توان جهان به سامان تری را – با علم به پیام اسطوره ها- از نو ساخت و تجربه کرد.