قرآن کریم، تجسم وحی حضرت حق و مهمترین سند مسلمین بر حقانیت آیین اسلام و پیامبری رسول گرامی آن است. قرآن در کنار عقل، دو معیار مبنایی در تشخیص صحیح از سقیم و محک سنجش سایر منابع دینی از جمله سنت است. مسلمان در هر مرتبهای که باشد، باید هویت و برنامه زندگی خود را با قرآن تطبیق دهد. چه اگر به واقع دستورات قرآن راهنمای حیات فردی و اجتماعی ما قرار گیرد؛ به بهترین هدایتها؛ برای حصول کمالات عالی انسانی رسیدهایم. ویژگیهای اساسی این تفسیر: ۱- بهرهگیری از شیوۀ تفسیر قرآن به قرآن؛ ۲- گزینش تفسیر تربیتی، با اثرات شگرف تربیتی آن، برای حفظ هماهنگی درونی ترتیب آیات در یک سوره؛ ۳- پذیرش الهی بودن، جاودانگی و پویایی مفهوم آیات، برای این که بشر در هر زمان بتواند خود را مخاطب وحی قرار دهد؛ ۴- توجه به مفاهیم معمولا مغفول والای انسانگرایی، عقلانیت و اخلاق مستتر در آیات؛ ۵- احتراز از دام احصار مفاهیم هدایتبخش قرآن به محدودیتهای ناروا؛ ۶- عدم اشتغال به مباحث فنی و ادبی محض؛