آلبوم موسیقی سپکتروم Spectrum

دربار‌ه‌ی این اثر، به قلم سینا صدقی می‌خوانیم:«صدا در آثار علیرضا مشایخی، مبتنی بر رویکردهای متفاوتی صورت‌بندی شده است. دو اثر «سپکتروم» و «داستان‌ها» به دوره‌ی «موسیقی نسبی» تعلّق دارند؛ دوره‌ای که نسبت و اولویّت ابعاد صدا به موضوع آهنگسازی تبدیل می‌شود. این دوره را می‌توان، آغاز راه «خروج» آهنگساز از معیارهای از پیش‌تعیین‌شده‌ی استتیک به صدا دانست؛ رویکردی که در دوره‌ی سوّم ـ متاایکس ‌ـ و دوره‌ی چهارم ـ مانیفست‌ ـ آهنگسازی او از نقطه‌نظرهای متفاوتی تبیین شده است. «سپکتروم» در اندیشه‌ی علیرضا مشایخی، امکان اندیشیدن به «صدا» فارغ از اوصاف فیزیکی آن است. از این رو مخاطب این اثر، با رویکردی دیگری به «سپکتروم» مواجه می‌شود. این تلّقی در تعریف علیرضا مشایخی از موسیقی نهفته است: موسیقی، دیالکتیک صدا و سکوت، تداوم تفکّر و راهی به سوی حقیقت است.»