نقد علمی از راهکارهای مناسب در مواجهه با آثار پژوهشی در حوزههای مختلف تحقیقی است که ضمن نشان دادن نقاط قوت و ضعف آثار بر غنای آن میافزاید. این مسئله در حوزهی علوم انسانی و بهویژه تاریخ بشر نمایان و محسوس است. دخالت ارزشهای فردی و گروهی در علوم انسانی سبب میشود تا با مطالعهی برخی «برداشتها» قلب و ذهن خواننده به سمت و سویی خاص هدایت شود. در این میان، انقلاب رویدادی است که به جرأت میتوان آن را مهمترین و متحولکنندهترین رخداد در عرصههای مختلف هر کشور و ملتی بهشمار آورد. تغییرات پیدرپی و عمیق در جزئیترین مسائل جامعه و تحول آنها در جهتی دیگر با سرعتی بالا و پیچیدگی جریانها و افراد دخیل در آن میتواند زمینههای بسیار خوبی برای نقد آثار مربوط به آن باشد. جریانسازی در عرصهی تاریخی از جمله مسائلی است که اگر با نقدی منسجم و متکی به منابع عینی و ملموس تاریخی همراه شود به احتمال زیاد از انحراف ذهنی خواننده جلوگیری به عمل خواهد آمد. برخی از مورخان داخلی و خارجی در بازگویی و تحلیل تاریخ انقلاب اسلامی ایران دیدگاههایی ارائه نمودهاند که با واقعیتهای این واقعهی عظیم همخوانی چندانی ندارد و نیازمند بررسی و نقد علمی است. مرکز اسناد انقلاب اسلامی بهعنوان مرکزی تخصصی در حوزهی تاریخ انقلاب اسلامی، در راستای انجام رسالت خود در مطالعه و تدوین تاریخ انقلاب اسلامی، گام دیگری در کنار فعالیتهای پژوهشی متداول خود برداشته و طرح بررسی و نقد آثار مکتوب دربارهی انقلاب اسلامی ایران را در دستور کار خود قرار داده است. تاکنون شش جلد از این مجموعه منتشر شده و اینک هفتمین کتاب مجموعهی مذکور شامل شش مقاله در نقد شش کتاب مربوط به حوزهی انقلاب اسلامی، تقدیم علاقهمندان مطالعات انقلاب اسلامی میشود.