نیمهی اول قرن بیستم برای تئاتر روسیه دورانی طلایی بوده است که در آن کارگردانان، نظریه پردازان، نویسندگان، بازیگران و استودیوهای بزرگ تئاتری رشد کرده و پروبال گرفتند. افرادی همچون استانیسلاوسکی، میرهولد، نمیرویچ دانچنکو، تایرف، آنتون چخوف و… در این دوران ظهور کردند. استانیسلاوسکی مجموعهای از نظریات خود را در قالب چند کتاب به رشتهی تحریر درآورد و شاگردان بسیاری را تربیت نمود. از جمله یوگنی واختانگوف که شاگرد، دوست و همکار او بود که بعد از آن به طور مستقل در استودیوهای مختلف شروع به کار کرد. در سال ۱۹۱۱ تئاتر هنری مسکو نخستین کارگاه نمایش خود را به سرپرستی لئوپولد سولرژیتسکی به راه انداخت تا در درجهی نخست شیوهی استانیسلاوسکی را آموزش داده و بهموازات آن به درام ناواقعگرا هم میدان دهد.