کتاب شاهدی بر زندگی من، اثری نوشته ی ژان پل سارتر و سیمون دوبووار است که نخستین بار در سال 1983 به انتشار رسید. نامه های خصوصی و زیبایی که در این کتاب گردآوری شده اند، نشان دهنده ی احساسی ترین وجه سارتر و وابستگی عمیق او به شریک ذهنی و عاطفی اش، سیمون دوبووار هستند. این مکاتبات که در بیست و یک سالگی سارتر آغاز شدند، فراز و نشیب ها و تغییرات زندگی این دو نویسنده ی بزرگ را در خلال دهه ی 1930 آشکار می کنند؛ دهه ای که در آن، اولین رمان منتشر شده از سارتر، یعنی رمان «تهوع»، پا به عرصه ی وجود گذاشت. همزمان با ورود اروپا به گرداب جنگ، نامه های ارسال شده ی سارتر از مرز آلمان، نشان می دهند که او متقاعد شده که زندگیِ بی اصالت و دروغینی را سپری کرده است. این نامه ها همچنین بازتابی از اولین تفکرات سارتر درباره ی فلسفه ی هستی گرایانه اش هستند.