جنگ می خواست ما را در نطفه خفه کند. رمان پرندگان زرد که شرحی بر دوستی و فقدان است، این گونه آغاز می شود. در الطفر عراق، سرباز بارتل بیست و یک ساله و سرباز مورفی هجده ساله، همزمان با هجوم خون بار جوخه شان برای تصاحب شهر، برای زنده ماندن می جنگند. در روز های بی پایان پیش رو، این دو سرباز جوان برای محافظت از یکدیگر در برابر تهاجم همه جانبه ی نیروهای دشمن، از هیچ کاری دریغ نمی کنند: خطر شورشی ها، خستگی جسمانی و فشار روانی که ناشی از احساس خطر دائمی است. از دوران آموزشی و از زمان دستور گروهبان سخت گیرشان که بارتل را موظف به مراقبت از مورفی می کرد، این دو شخصیت به همراه هم وارد جنگی می شوند که هیچ یک آمادگی لازم را برای آن ندارند. با تبدیل واقعیت به کابوسی گنگ و مبهم، مورفی بیشتر و بیشتر از محیط پیرامون و زندگی خود فاصله گرفته و بارتل دست به کارهای غیرممکن و ناشدنی می زند. با بینش و احساسی عمیق به خصوص در به تصویر کشیدن جنگ خاموش مادران و خانواده ها در پشت جبهه، رمان پرندگان زرد، رمانی تأثیرگذار و کلاسیک درباره ی هزینه ها و تاوان های جنگ است.