در اولین صفحات این رمان خیره کننده از جیمی فورد، شخصیت اصلی کتاب، هنری لی، به جمعیتی برمی خورد که در ورودی محله ی ژاپنی های سیاتل و جلوی هتل پاناما ازدحام کرده اند. این هتل برای چندین دهه بسته و در حصار بوده است تا این که مالک جدید، چیزهای بسیار شگفت انگیزی در آن پیدا می کند: متعلقات خانواده های ژاپنی ای که در خلال جنگ جهانی دوم به صورت دست جمعی به زندان برده شده بودند. همان طور که هنری مشغول نگاه کردن به این وسایل است، صاحب هتل، چتری ژاپنی را باز می کند. این اتفاق ساده و به ظاهر بی اهمیت، هنری را به یاد دهه ی 1940 و اوج دوران جنگ می اندازد؛ زمانی که زندگی هنری، ملغمه ای بود از سردرگمی ها و هیجانات دوران جوانی. او در آن دوران، در مدرسه ای پرخرج تحصیل می کرد و مورد بی توجهی و کم محلی کودکان سفید پوست قرار داشت. تا این که یک روز با دانش آموزی ژاپنی-آمریکایی به نام کیکو اوکابه آشنا می شود. بین این دو نفر رابطه ی دوستی محکمی شکل می گیرد که توان تحمل تبعیض های موجود در جامعه ی آمریکایی را به آن ها می بخشد. رمان هتلی در کنج تلخ و شیرین که یکی از پرآشوب ترین برهه های تاریخ آمریکا را مورد تمرکز خود قرار داده، داستانی جذاب و فوق العاده است درباره ی تعهدپذیری و امیدی پایدار.