سیاه برازنده ی توست Les femmes ne meurent plus d’amour

شخصیت اصلی داستان که هاله نام دارد، یک خواننده الجزایری است که پدر و برادرش به دست تروریست ها کشته شده اند و او برای گرفتن انتقام آن ها به روی صحنه می رود و علیه تروریسم و متجاوزان در الجزایر، فرانسه و سایر کشور ها به اجرای کنسرت های اعتراضی می پردازد. هاله که دختر شریف کوهستان است و با زرق وبرق اشرافیت نسبتی ندارد، عاشق مرد ثروتمندی می شود که بی نیازی او را بر نمی تابد و در جریان این عشق با تحلیل خوی متکبرانه ی ثروت به اختلاف فاحش میان سادگی و تجمل پی می برد و این که عشق، مدام در حال تغییر شکل است و قابل اعتماد نیست. حلام مستغانی اواخر دهه 1970 به پاریس رفت و در سال 1982 توانست مدرک دکتری خود را در رشته جامعه شناسی از دانشگاه سوربن دریافت کند. او با یک روزنامه نگار لبنانی ازدواج کرد و به بیروت رفت و در آنجا نخستین داستان بلند خود به نام «ذاکرة الجسد» را در سال 1993 منتشر کرد. بیش از یک میلیون نسخه از این کتاب در سراسر جامعه عربی به فروش رفت. این داستان بلند پس ازآن نشان ادبی نجیب محفوظ را در سال 1998 از آن خود کرد. کتاب های او به زبان های فرانسوی، ایتالیایی، چینی، انگلیسی، فارسی و ... ترجمه شده است.