ریشه های فرزانگی The roots of wisdom

مردم این جهان برای زر و نام، خود را بندی غل و زنجیر می کنند، بعد، از جهان غبار و دریای تلخی حرف می زنند. نمی دانند که: ابرها سفیدند، کوه ها سبز رودها جاری اند، صخره ها بر پای ایستاده اند، شکوفه ها فرا می خوانند، پرندگان شادمانه جیک جیک می کنند. دره پاسخ می دهد، هیزم شکن ها آواز می خوانند، این جهان، وانگهی، غبار نیست؛ دریا، وانگهی، تلخ نیست، فقط این است که: آنها خودشان غبار و تلخی را در دلهاشان می گذارند.