شجاعی که طی سالهای اخیر تلاش بسیاری برای توسعه ژانر ادبیات آیینی تاریخی کرده است و در کنار آثار خود، تلاش زیادی در تربیت نویسندگان جوان برای حضور در این عرصه داشته است؛ در این کتاب سعی داشته تا در مقام تئوری بایدها و نبایدهای این گونه ادبیات را کشف و ارائه کند و بر همین اساس در مقدمه این کتاب عنوان میکند: ادبیات بر دو شکل گسترش پیدا میکند: بر مبنای تخیل صرف و یا تخیل بر مبنای واقعیت. رمان تاریخی و ادبیات آیینی در قالب دوم یعنی تخیل بر مبنای واقعیت جای میگیرند با این تفاوت که در رمان آیینی الزامی به پایبندی به همه وجوه تاریخ وجود ندارد.