«در ستایش بطالت» یکی از مشهورترین مقاله های برتراند راسل، فیلسوف نامدار انگلیسی است که نخستین بار در سال 1932 منتشر شد و از آن زمان تاکنون بارها و بارها به اشکال مختلف تجدید چاپ شده است. راسل در این مقاله قصد دفاع از بیکاری و تنبلی را ندارد. آنچه او در نظر دارد این است که ساعات کار زیاد و بار بیش از حد کار نه فقط به هیچ وجه مفید و مساعد نیست بلکه تخریبگر است. از نظر او، مردم در سراسر جهان بیش از اندازه کار می کنند، و این باور که کار فضیلت است، خسرانی بزرگ به بار می آورد. کشورهای صنعتی و متمدن باید رویه ی گذشته اش در تبلیغات را تغییر دهد. راسل پیشنهاد می دهد که به دلیل پیشرفت تکنولوژیک، لازم است ساعات کار کاهش یابد و درعوض با افزایش کیفیت کار اوقات فراغتی برای انسان ها فرهم شود که بتوانند خواسته ها و علایق شخصی خود را دنبال کنند. راسل پیش بینی می کند که اگر همه فقط چهار ساعت در روز کار کنند، هم نرخ بیکاری کاهش می یابد و هم شادی مردم افزایش می یابد.