این کتاب، خطابهای است برای تمام مردم دنیا که در آن هنر زندگی فردی و جمعی را آموزش میدهد. ویکتوآر تسمان در عین سادگی و با لحنی دوستانه، از خطری بزرگ و جدی صحبت میکند. او مشکلات و آفتهای زندگی بشری را مطرح میکند، اما در این مسیر، شخصی را مورد انتقاد یا نصیحت قرار نمیدهد، بلکه سعی میکند از شیوهی زندگی پیشین خود و معایب آن و روش اصلاحی که امروز در پیش گرفته است، صحبت کند؛ بدین ترتیب او به طور غیرمستقیم، مخاطب را تشویق به تغییر میکند و از سوی دیگر، قصد دارد نشان بدهد که به جای سرزنش رفتار و منش دیگران، ابتدا باید از «خود» شروع کنیم؛ هر عضو این سیاره با تمرکز بر اصلاح دیدگاه و عملکرد خود میتواند دنیا را متحول کند، همانطور که بال زدن یک پروانه در نقطهای از زمین میتواند طوفانی در نقطهی دیگر به وجود آورد.