کلیله و دمنه Kalila and Demna

کلیله و دمنه از جمله کتب باستانی هند است که برای اولین بار به زبان سانسکریت نگارش یافته و سپس در ایران به فارسی پهلوی برگردانده شده است. پس از ظهور اسلام و استیلای اعراب بر ایران، عبداله بن مقفع این کتاب را از پهلوی به تازی ترجمه کرد. سال ها بعد نصر بن احمد فرمان به ترجمه ی این کتاب از تازی به فارسی دری داد. همین ترجمه انگیزه ای برای رودکی شد تا متن آن را به شعر در آورد. اما در اوایل سده ۶ هجری ابوالمعالی نصراله منشی بار دیگر ترجمه ای بلیغ و منشیانه از این اثر خلق کرد که به کلیله و دمنه ی بهرام شاهی شهرت یافته است.