این اثر اندیشه هایی را در مورد سوژه لکانی ارائه می دهد: ما به عنوان موجودی سخنگو چه هستیم؟ چه چیزی ما را از دیدگاه روانکاوی به سوژۀ انسانی تبدیل می کند؟ آیا این احساسات و هیجانات هستند که ما را به انسان تبدیل می کنند؟ یا این ابداع فروید از ناخود آگاه بود که بین انسان و غیر انسان مرز کشید؟ چه چیزهایی را می توان از سوژه ناخودآگاه در روانکاوی بالینی آموخت که بتواند به ما در رسیدن به این سوال ها کمک کند؟ برژانت جزنی نمونه هایی از روانکاوی بالینی و منابع فرهنگی از ایران باستان تا تئاتر لندن را در نظر می گیرد تا مسئله سوژگی، واقعیت و حقیقت را از دیدگاه روانکاوی تشریح کند... این کتاب برای دانشجویان و دانشگاهیان روانکاوی لکانی و همچنین متخصصان مرتبط با مشکلات پیچیده اجتماعی، مطالعه مهمی خواهد بود.