سریانی، یکی از لهجههای زبان آرامی در شهر ادسا بود که تحت تأثیر مسیحیت در شرق و کلیسای ارتدوکس به حالت کنونی تحول یافت و پیش از غلبه زبان عربی در میان جوامع مسیحی در خاورمیانه و آسیای مرکزی، زبان اصلی بود و تا امروز هم در میان مسیحیان رواج دارد. سریانی از خانواده زبانهای سامی است و قرابت جغرافیایی و نیز همخانواده بودن آن با زبان عربی، اهمیت پژوهش در آن را تبیین میکند. در این کتاب به سه رسم الخط نسطوری، سرتو و سطرنجیلی پرداخته، مقدماتی از دستور زبان سریانی را بیان کردهایم و بخشهایی از انجیل آرامی-سریانی را آوانگاری کرده و به فارسی ترجمه کردهایم. امید که این کتاب، فتح بابی باشد بر پژوهشهای نظاممند و سودمند و راهگشا در ترجمههای متون به ویژه متون دینی.