بدنۀ اصلی این کتاب متن پیاده شدۀ مناظره ای عمومی با حضور ریچارد رورتی و پاسکال آنژل در نوامبر سال ۲۰۰۲ م. در دانشگاه سوربن است. در آنجا، ریچارد رورتی، فیلسوف نئوپراگماتیست آمریکایی، و پاسکال آنژل، فیلسوف تحلیلی فرانسوی، دیدگاه های متفاوت و گاه متعارض خود را در باب صدق و اهمیت آن در حوزه های مختلف فرهنگ، از فلسفه و زبان گرفته تا سیاست، به بحث گذاشته اند. اولین موضوعی که توجه خواننده را جلب می کند گرایش های فکری متفاوت این دو فیلسوف است. یکی نئوپراگماتیست و منتقد جدی فلسفۀ تحلیلی است، و دیگری در کشوری که بسیار تحت تأثیر سنت قاره ای است، شورمندانه کمر به معرفی و حمایت از فلسفۀ تحلیلی بسته است. اما آنچه ماجرا را از این هم جذاب تر می کند مسیری است که این دو فیلسوف برای رسیدن به یکدیگر در این نشست طی کرده اند. همین مسیر فکری شگفت است که آنها را به معجونی از دو سنت عمدۀ فلسفی، یعنی تحلیلی و قاره ای، تبدیل کرده و در نتیجه لایه های متعددی برای گفت وگوی موجز و انتقادی شان در این کتاب به وجود آورده است.