فقر تاریخیگری The Poverty of Historicism

فقر تاریخ گرایی کتابی است از فیلسوف کارل پوپر در سال 1957 که نویسنده در آن استدلال می کند که ایده تاریخ گرایی خطرناک و ورشکسته است. انتقادات پوپر از فقر ایده پیش‌بینی تاریخی را می‌توان به طور کلی به سه بخش تقسیم کرد: مشکلات اساسی با خود این ایده، ناسازگاری‌های رایج در استدلال‌های تاریخ‌گرایان و اثرات عملی منفی اجرای ایده‌های تاریخ‌گرا. او عنوان می کند که توصیف کل جامعه غیرممکن است، زیرا فهرست ویژگی هایی که چنین توصیفی را تشکیل می دهند بی‌نهایت خواهد بود. اگر نتوانیم کل وضعیت کنونی بشر را بدانیم، نتیجه آن این است که نمی توانیم آینده بشر را بدانیم. «اگر بخواهیم چیزی را مطالعه کنیم، موظفیم جنبه های خاصی از آن را انتخاب کنیم. مشاهده یا توصیف یک قطعه کامل از جهان یا یک قطعه کامل از طبیعت برای ما ممکن نیست. در واقع، حتی کوچکترین قطعه کامل را نمی توان چنین توصیف کرد، زیرا همه توصیف ها لزوما انتخابی هستند. تاریخ بشر یک رویداد منحصر به فرد است. بنابراین شناخت گذشته لزوما به شناخت آینده کمک نمی کند. «تکامل حیات بر روی زمین یا جامعه بشری، یک فرآیند تاریخی منحصر به فرد است... با این حال، توصیف آن یک قانون نیست، بلکه فقط یک بیانیه تاریخی منحصر به فرد است.»