کتاب بهشت گمشده Paradise Lost

بهشت گمشده شعری حماسی است که به صورت شعر سپید (بدون ریتم ایامبیک) توسط جان میلتون ، شاعر قرن هفدهم انگلیسی (1608-1674)نوشته شده است. نسخه اول ، که در سال 1667 منتشر شد ، شامل ده کتاب با بیش از ده هزار مصرع است. چاپ دوم به دنبال آن در سال 1674 ، در دوازده کتاب با تجدید نظر جزئی در سراسر آن منتشر شده است. از نظر منتقدین بهشت گمشده مهمترین اثر میلتون است و این اثر به تحکیم شهرت وی به عنوان یکی از بزرگترین شاعران انگلیسی زمان خود کمک کرده است. این شعر مربوط به داستان کتاب مقدس درباره ی سقوط انسان است: وسوسه شدن آدم و حوا توسط فرشته ی رانده شده یعنی شیطان و اخراج آنها از باغ عدن. هدف میلتون ، همانطور که در کتاب اول بیان شده است ، این است که "راه های خدا برای انسانها را توجیه کند" در بهشت گمشده میلتون اشعاری از مقیاس حماسی تولید کرد و کیهان وسیع و هیجان انگیز را به تصویر می کشد. او با قرار دادن یک شیطان کاریزماتیک و برهنه و نیز آدم و حوای بی گناه در مرکز این داستان ، او یک تراژدی از سقوط آدم به وجود می آورد. بهشت گمشده که زمانی نوشته شده که میلتون در دهه ی پنجاه زندگی اش بود – و نابینا ، کاملا ناامید از ترمیم و در معرض خطر اعدام بود - دوگانگی ظاهری بهشت گمشده نسبت به اقتدار باعث بحث و گفتگوی جدی درمورد این بوجود آورد که آیا می توان آن را اثری برای توجیه کردن راه های خدا برای انسان قلمداد کرد ، یا اثری که مسیحیت را ظالمانه نشان می دهد؟