کتاب زبان پهلوی Pahlavi language

پارسی میانه یا پهلوی، که با نام مستعار پارسیک یا پارسیگ شناخته می شود، یا همان فارسی میانه به عنوان یک زبان معتبر به کار خود ادامه داد. این زبان از زبان پارسی باستان، زبان امپراتوری هخامنشی نشأت گرفته و جد زبانی فارسی جدید، زبان رسمی ایران، افغانستان و تاجیکستان است.   مرحله میانی زبان‌های ایرانی از حدود سال 450 قبل از میلاد آغاز و در حدود سال 650 میلادی به پایان می‌رسد. یکی از آن زبان‌های ایرانی میانه، فارسی میانه است، یعنی مرحله‌ی میانی زبان پارسی‌ها، قوم ایرانی خود پارسی که در ارتفاعات جنوب غربی در مرز بابل قرار دارد. پارسیان زبان خود را پارسیک به معنای «فارسی» می نامیدند. یکی دیگر از زبانهای ایرانی میانه اشکانی بود، یعنی زبان مردمان ایرانی شمال غربی پارت که در امتداد حاشیه جنوبی/جنوب شرقی دریای خزر قرار دارد و در مجاورت مرز بین زبانهای ایرانی غربی و شرقی قرار دارد. اشکانیان زبان خود را پارتاویک به معنی «اشکانی» می نامیدند. از طریق تغییرات منظم صدا، پارتاویک به پهلوییک تبدیل شد که در نهایت کلمه «پهلوی» از آن شکل گرفت.