کتاب پنجره رو به حیات جلد دیگری از سه گانه عباس کیارستمی است که نگاه ساده و در عین حال عمیق اش را به پدیده های متنوع اطراف ما نشان می دهد. پنجره های کیارستمی شاید از دیگر مجموعه عکس هایی که تا کنون گرفته بهتر باشند، آنها همین عمل درست دیدن را به مخاطب می فهمانند، و در عین حال به نوعی نمادی از دوربین عکاسی نیز به حساب می آیند. به سختی می توان در برابر این تصور مقاومت کرد که این نماهای داخلی تاریک که عکاس در بیشتر موارد دوربین اش را آنجا قرار داده، با چرخش به سوی تنها منبع نور، در واقع، شبیه اتاق هایی بزرگ و سیاه رنگ هستند. یا گویی عکاس به نخستین خاستگاه های هنر یعنی غارهای اسطوره ای عینیت بخشیده است. نگاه ما خود را همراه نگاه عکاس، دقیقا در محل دریافت تکانش های نور می یابد.