اگر در دنیای باستان سیر می کنیم و طالب آن ایم که از وقایع گذشته های دور درک نسبتا درستی کسب کنیم، باید توقعات مدرنیستی خود را کنار بگذاریم و دنیا را از چشم راویان عهد عتیق بنگریم. تاریخ یا الاهیات راویان عهد عتیق، تاریخ آباواجداد این راویان بود. و آباواجداد این راویان، همه خداگونه بودند. کارهایی در حد خدایان می کردند و سخنانی در حد خدایان می گفتند. دنیای این راویان، دنیایی بود پر از اژدهای هفت سر و دیو شاخ دار و جنّ دم دار و فرشته ی بال دار و آسمان چندطبقه ی پلّه دار. دنیایی بود پر از معجزه، پر از خدا یا خدایانی که دم به دقیقه از آسمان پایین می آمدند و در کار بشر تجسس یا دخالت می کردند. محققان این دسته از روایت ها را روایات یا متون «حماسی» خوانده اند و با این نام خواسته اند این دسته از متون را از سایر متون و روایات واقعی و «تاریخی» جدا کنند.