پیر و کیارا، «استاد قصه گو »ی ایتالیایی در سال ۱۹۱۳ به دنیا آمد. در جوانی حرفه های مختلفی را در ایتالیا و فرانسه پیش گرفت و تا قبل از پا گرفتن رژیم فاشیست در کشورش چند سالی را کارمند دولت هم بود. با محکومیت در «دادگاه ویژه» به جرم فعالیت های سیاسی به سوئیس گریخت. بعد از جنگ در بازگشت به ایتالیا به بررسی و نقد ادبی و هنری رو آورد و بویژه متخصص ادبیات قرن هجدهم. ایتالیا بود. آفرینش ادبی کیارا پا شعر شروع شد، چند کتاب نظم ونثر شاعرانه متعلق به این دوره کار اوست که تا اواسط دهه ۱۹۵۰ ادامه دارد. بعد از آن، کیارا بر داستان سرایی متمرکز شد که قریحه اصلی او بود، بویژه آنچه به قصه گویی شفاهی معروف است و مشخصه اوست. تأثیر قصه گویی شفاهی بر نثر روان و بی تکلف، نگرش مستقیم و بی پیرایه واقعیت، ایجاز و دقت بیان از آن پس همواره در سبک داستان نویسی کیارا باقی مانده است. حاصل این سبک ویژه مبتنی بر صرفه جویی روایی» برقراری رابطه مستقیم و بالبداهه نویسنده با خواننده است و ارتباط همیشگی و نزدیکی که میان خواننده با یک به یک آثار پیرو کیارا برقرار می ماند. این ارتباط نزدیک و آنی همچنین یادآور برخی ویژگی های جنبش بزرگ نئورئالیسم است که بسیاری از منتقدان بدرستی بر پیوند کیا را با آن تاکید گذاشته اند، هم از نظر زمانی و هم از چندین دیدگاه سبک شناختی.