گئو ویدن یکی از خبره ترین شرق شناسان و دین پژوهان است که در سوئد متولد شد. او بعد از تحصیل الهیات، تاریخ ادیان، زبان و ادبیات لاتین و زبان ها و ادیان ایرانی و سامی فعالیت علمی اش را بعد از گرفتن دکترا از دانشگاه اوپسالا، یکی از مهم ترین مراکز آکادمیک دنیا در زمینه زبان های باستان آغاز کرد. علاقه او به دنیای باستان باعث شد به زبان های اوستایی، پهلوی، ارمنی، ترکی، سانکسریت و سامی به گونه ای تسلط تمام و کمال یابد و همین باعث شد برای شناخت بسیاری از دین های مشرق زمین به اطلاعات و نتایج منحصر به فردی دست یابد به طوری که ترجمه ها و تفاسیرش از متون دینی تقریبا منحصر به فرد است. تخصص او باعث شد در بیشتر دانشگاه های معتبر دنیا مشهور شود، هرچند که تحقیقات او منحصر به ادیان نبود بلکه موضوعات مرتبط با تاریخ، زبان شناسی و تاریخ های فرهنگی و سیاسی را نیز در بر می گرفت.ویژگی روش تحقیق ویدن جامعیت و فراگیری آن است بدین صورت که او برای معرفی و تحلیل و نتیجه گیری یک واقعه، یک آیین و یک باور مذهبی از معلومات گسترده خود در ادبیات (ادبیات غنائی، حماسی و عرفانی)، آداب و رسوم، تاریخ و… استفاده می کند که این شیوه هم موجب جذابیت و آسان تر شدن درک بعضی مباحث خشک و نامأنوس می شود و هم به تحلیل بهتر وقایع و مطالب کمک می کند. این کتاب که عنوان اصلی آن «جامعه هارلکین، ردای راهب، کلاه دلقک و درویش؛ پژوهشی اجتماعی، دینی و تاریخ البسه» است که مترجم در ترجمه فارسی عنوان « پژوهشی در خرقه درویشیان و دلق صوفیان» را انتخاب کرده است. عنوانی که به گفته مترجم با استناد به محتوای متن مناسب تر از عنوان اصلی است. کتاب پژوهشی است در مورد پدیده پیچیده انجمن مردان، خاستگاه و منشأ بعضی از آداب جوان مردان، دراویش و صوفیان.