پساساختار گرایی، جنبشی که پهنه ی علوم انسانی را در دهه های پایانی سده بیستم درنوردیده و رشته های گوناگونی از فلسفه و جامعه شناسی گرفته تا نقادی ادبی و زیباشناسی را تحت تاثیر قرار داده، پیوندی ناگسستنی با اندیشه و ادبیات پسامدرن دارد. آنچه امروزه نظریه ی ادبی معاصر و یا نقادی پسامدرن خوانده می شود بی گمان برآمده از کوشش پساساختارگرایی است که مهم ترین مفاهیم و راهگشاترین رویه ها را برای این نظریه و نقادی فراهم کرده اند. کتاب حاضر که ده جستار کلیدی از دریدا، کریستوا، بارت، فوکو، سیکسو، دولوز و گاتاری، بودریار، و لیوتار را شامل می شود، خوانندگان را با دیدگاه های دوران ساز، خلاقانه، و گاه ناهمخوان برجسته ترین پساساختارگرایان آشنا می کند. ادبیات پسامدرن، مکمل این مجموعه، آثار نویسندگان و ناقدان پسامدرن را در قالب «گزارش، نگرش، نقادی» مورد بررسی قرار می دهد.