آشنایان بیگانه که دفتر دوم از چندگانه ی در پی آن آشنا است، گزارش هایی است درباره ی شماری از واژگان دیوان حافظ مانند بخشش، بسی، پارسی، پرگار، پهلوی، پیکر، حزین، حضرت، کدو، کمانچه، هندو و … که در زبان و زمان او معنی و کاربردی داشته اند متفاوت با آن چه امروزه در زبان و زمان ما دارند و از همین روی، نه تنها بسیاری از خوانندگان حافظ که گاه برخی از استادان و شارحان دیوان او را نیز به اشتباه می اندازند. در این دفتر، نویسنده بسیاری از این واژگان را بررسیده و در شرح آن ها چه بسا نکته های واژه شناختی، ریشه شناختی و معنی شناختی که تهی از نکته سنجی و نوآوری نیز نیستند، چاشنی سخن کرده، همان گونه که به مناسبت، برخی از دشواری های سخن حافظ و سخنان دشوار او را باز نموده است. دفتر نخست در پی آن آشنا با نام مهندسی سخن در سروده های حافظ از سوی همین ناشر منتشر شده است.