در کتاب خطراتی از کودکی و نوجوانی من که یک کتاب جذاب زندگینامه ای است ، آلبرت شواینزر، نویسنده ی آن، از نوزده سال حضور خود در منطقه ی آلزاس علیا و کشف های جوانی خود از دین ، موسیقی و الهام بخشی دوستی می گوید. حتی از همان دوران کودکی او آثاری از آنچه که بعدا به "احترام به زندگی" در او تبدیل شد وجود داشت: او می نویسد که در دوران کودکی به دلیل دردی که از کارش به کرم ها و ماهی ها تحمیل کرده می کرده ، توانسته چندین همراهش را از رفتن به ماهیگیری منصرف کند. شواینزر حتی ناراحتی خود را از این که فهمیده بود خودش غذا یا لباس بهتری از آنچه دیگران در اطرافش دارند دارد نیز توصیف می کند. خاطرات دوران کودکی و جوانی شواینزر بینشی شگفت انگیز از سفر کودکی دکتر شواینزر ارائه می دهد. سفری که سرانجام او را به سمت خدمت پزشکی در کشورهای مستعمرات آفریقا سوق داد. نیویوکر در مورد کتاب خاطراتی از کودکی و نوجوانی من چنین نوشته است: "دکتر شواینزر داستان خود را با صراحت و سادگی بیان می کند ، و گرچه بسیاری وقت ها به خود را به عنوان یک جوان جدی تلنگرهای شوخ طبعانه ای می زند، اما به آن جوان احترام می گذارد ، و با دلیل احترام می گذارد" کتاب خاطراتی از کودکی و نوجوانی من در سال 1952 موفق به کسب جایزه ی نوبل صلح می شود. این کتاب توسط مریم(تارا) والا و علی رضاقلی ترجمه شده استو نشر آمه نیز آن را منتشر کرده است