روان شناسی خجالت I Thought It Was Just Me

تلاش برای کامل بودن خسته کننده و بی رحمانه است. یک سلسله ی مداوم انتظارات اجتماعی وجود دارد که به ما می آموزد که ناکامل بودن مترادف با بی کفایت بودن است. به هر طرف که رو می کنیم ، پیامهایی وجود دارد که به ما می گویند چه کسی ، چه چیزی و چگونه باید باشیم. بنابراین ، ما یاد می گیریم که درگیری های درونی خودمان را پنهان کنیم و با جست و جوی امنیت در تظاهر به کامل بودن خود از شرم ، قضاوت ، انتقاد و سرزنش محافظت کنیم. برنه براون ، راهنمای یافتن قدرت در آسیب پذیری است و از طریق کتاب های پرفروش خود و مصاحبه های محبوبش در تد تاک، هزاران نفر را الهام بخشیده است. با توجه به هفت سال تحقیق مقدماتی وی و صدها مصاحبه ، روان شناسی خجالت از یک حقیقت مهم پرده برانداخته است: نواقص ما همان چیزی است که ما را به یکدیگر و به بشریتمان متصل می کند. آسیب پذیری های ما ضعف نیستند. آنها یادآوری های قدرتمندی برای باز نگه داشتن قلب و ذهن ما در برابر این واقعیت هستند که همه ما در این جمع هستیم. براون می نویسد ، "ما به زندگی خود احتیاج داریم. زمان آن فرا رسیده است که موهبت ناقص بودن را بازپس گیریم - شجاعت واقعی بودن ، دلسوزی ای که برای عشق ورزیدن به خودمان و دیگران به آن نیاز داریم و ارتباطی که به زندگی هدف و معنای واقعی می بخشد. این مواهب هستند که عشق ، خنده ، قدردانی ، همدلی و شادی را به زندگی ما وارد می کنند. "