در این مورد آمده است: «ضحاک از پادشاهان افسانه ای ایران است. نام وی در اوستا به صورت اژی دهاکه آمده است و معنای آن «مار اهریمنی» است. در شاهنامه پسر مرداس و فرمانروای دشت نیزه وران است. او پس از کشتن پدرش بر تخت می نشیند. ایرانیان که از ستم های جمشید، پادشاه ایران، به ستوه آمده اند، به نزد ضحاک می روند و او را به شاهی برمی گزینند. ابلیس، دستیار ضحاک، دو بوسه بر دوش ضحاک می دهد و دو مار از جای بوسه ها بیرون می جهد. پس از این واقعه ابلیس نسخه ای تجویز می کند که باید هر روز مغز دو جوان را خوراک مارها سازد تا گزندی به او نرسد.»