این کتاب به منظور ایجاد درک عمیق تری از امید طراحی شده است و نویسندگان در آن توضیح می دهند که چرا امید مهم ترین احساس انسان، و مانند هوایی که تنفس می کند و یا آبی که می نوشد برای آدمیان حیاتی است. ما در دنیایی زندگی می کنیم که به شدت به امید نیاز داریم. هر بار که تلویزیون یا رادیو را روشن می کنید یا در اینترنت جستجو می کنید با سیلی از اخبار ناامیدکننده درباره اقتصاد، درگیری های خاورمیانه، خشونت در کشور خود یا کشورهای دیگر، رسوایی دیگری درباره سیاستمداران یا رهبران مذهبی یا اخطارهای دیگری درباره بهداشت غذا، ذخایر سوختی یا گرم شدن کره زمین مواجه می شوید. خلاصه اینکه به نظر می رسد احتمال اندکی برای حفظ احساساتی مانند تعلق به جامعه، خوشبختی و آرامش که موجب ارزشمند شدن زندگی می شوند، باقی مانده است. در گذشته می شد آسایش و رفاه را در روستایی منزوی یا در محله ای قدیمی به دست آورد، از طریق حکومت یا دولت پادشاهی به قدرت دست یافت، یا در سایه منجی ای همیشه حاضر احساس امنیت کرد. برای کسانی که در ظلم یا فقر زندگی می کردند همیشه این امکان وجود داشت که به مراتع سرسبزتر نقل مکان کنند. در حالی که امروزه به عکس به نظر می رسد تعداد مناطق امن کمتر شده است.