در دیدار با میراث هنر اسلام با دو عامل که آن را بسیار خاص جلوه می دهند رویارو می شویم: نخست، ابعاد عظیم پهنه هایی که آن را در بر می گیرند، از اسپانیا تا آسیای مرکزی و چین دور، و دیگر، استمرار چنین پدیده ای در طی چهارده سدهٔ تاریخی. در چهارچوب تنوع عظیم شکل ها و مصالح ساختاری، برخی ویژگی ها تغییر ناپذیرند: برای مثال، توجهی که به بعضی گونه های ساختمانی و انواع اصلی معماری شهری مانند حمام ها، بازارها، و کاروانسراها ابراز گردیده. اسلام میان هنر همگانی و هنر فردی تفاوت بارزی می گذارد. در هنر فردی، هنر تجسمی با قدرتی گاه دور از انتظار از جایگاهی معتبر برخوردار می شود. بی تردید خوشنویسی شاخص ترین هنرهاست که تأثیر بصری عظیمی دارد. سفالگری با شکل های خارق العاده و طیف حیرت انگیز رنگ ها؛ فلزکاری با مواد گرانبهای منقش و ذوق بی همتا در ظریف کاری ها؛ منسوجات تلطیف شده با ابریشم؛ و فرش هایی که فقط نمایانگر هنر اسلامی نیستند، همگی به روشنی گواه تفاوت و تنوعی بی کرانند و بینش فرهنگی هنری غنی را پدید می آورند که هیچ گاه یکنواخت نیست.