در ایران، متأسفانه درباره ی آراگون بسیار کم نوشته اند و تعداد اندکی از اشعار وی به فارسی برگردانده شده است. من آن چه را که درباره ی زندگی، آثار آراگون به زبان فارسی یافته ام، در پایان کتاب آورده ام. گرچه ممکن است تعدادی از ترجمه های اشعار یا مقاله های مربوط به آراگون را ندیده یا نیافته باشم، با این حال، آن چه به فارسی درباره ی آراگون و اشعارش نوشته شده، بسیار اندک و مختصر است. از این رو، با یقین و اطمینان می توان گفت که کتاب حاضر نخستین مجموعه ی مستقل از شعرهای آراگون به زبان فارسی است که بیش از هفتاد عاشقانه ی او را در بر می گیرد. نخستین مجموعه ی شعر آراگون، آتش شادمانی (1920)، دومین آن جنبش مداوم (1925) نام دارد. هر دو این مجموعه، همچون انیسه و چشم انداز و هرزگی، مشحون از غرابت های ذاتی دادائیسم اند، مکتبی که زایش آن ثمره ی نومیدی و هرج ومرج طلبی ناشی از جنگ جهانی اول بود. با این حال رگه هایی از عمل آگاهانه ی هنرمند در جنبش مداوم متجلی بود که در دید سوررئالیست ها به گناهی نابخشودنی توجیه می شد. شعر کوتاه زیر برگرفته از جنبش مداوم، نمونه ای از اشعار نخستین آراگون را به دست می دهد. همین شعر اهمیت آراگون به زبان را نشان می دهد و اختلاف آن را با شعرهای نوشتاری خودکار دادائیست ها و سوررئالیست ها آشکار می کند.