"چشم انداز شعر معاصر ایران" به قلم "مهدی زرقانی"، اثری است که به "جریان شناسی شعر ایران در قرن بیستم" می پردازد. نویسنده با در پیش گرفتن رویکرد انتقادی و تحلیلی تلاش کرده تا نگارش این اثر، محدود به جمع آوری اطلاعات و سپس ارائه ی آن ها به صورت خام نباشد و تجزیه و تحلیل دقیقی از وضعیت شعر ایران پس از ورود به هزاره ی دوم خود، یعنی قرن بیستم عرضه کند. در اولین فصل این کتاب "چشم انداز شعر معاصر ایران"، با این سوال اساسی رو به رو هستیم که طبقه بندی ها و تحلیل های صورت گرفته در این اثر، بر مبنای کدام اصول نظری می باشد و به نوعی در این فصل، خواننده با دورنمای کلی کتاب آشنا می شود. در ادامه "مهدی زرقانی" گام اول جهت جریان شناسی شعر را برمی دارد و در آغاز سراغ سال های انتهایی دوره ی قاجار می رود؛ یعنی همان دهه ای که زمینه های فرامتنی اولیه جهت تحول و دگرگونی سنت های ادبی و آداب اجتماعی فراهم شد. پس از آن نویسنده به سراغ عصر مشروطه می رود و مهم ترین مساله ی این عصر را که گذار از شعر سنتی به عرصه ی جدیدی در شعر است، مورد بررسی قرار می دهد. جریان شعری در ادامه ی پیشرفت خود به دوره ی پهلوی می رسد و ظهور شعر آزاد، ابراز گرایش های مختلف ادبی و آزمون شیوه های متنوع درباره ی شعر و ادب تجزیه و تحلیل می شود. در نهایت دوره ی حاکمیت شبه رمانتیسم، بر بنیادهای فرهنگی و اجتماعی مورد بحث قرار گرفته که در نتیجه ی آن شعر سنتی از جایگاه بلند خود به نهادهای زیرین منتقل می شود و شعرهایی همچون موج نو ظهور می یابد.