زندگی هدفمند در اجتماع انسانی با قوانین، بایدها و نبایدها، و الزامات و امکاناتی همراه است که بیان (زبانی) آنها در گرو کاربرد واژه هایی چون باید، شاید، توانستن و لازم است؛ به عبارت دیگر، این عبارات زبانی بیان هنجارهای اجتماعی را ممکن می سازند. علاوه بر این، واژه های مذکور که وجه نما نامیده می شوند به گوینده امکان بیان رویکرد ذهنی، باورها، تردیدها و برداشتهای شخصی را می دهند. موضوع این پژوهش نگرشی معنایی - نحوی به صفات وجهی مثبت فارسی (مانند ممکن، احتمالی و قابل اعتماد) است که با توصیف اسامی در گروه تعریف می توانند القاگر مفاهیم وجهی در سازه های کوچکتر از جمله باشند.