کتاب حاضر به مقایسه و تحلیل اندیشه های تنی چند از نویسندگان دربارة صلح و جنگ اختصاص دارد. «ایمانوئل کانت» (1724 1804م)، «کارل کلاوزویش» (17801831م)، «فریدریش انگلس» (18201895م)، ««کارل مارکس» (18181883م) و «لی یف نیکالایویچ تولستوی» (18281910م) نظریه پردازانی هستند که اندیشة آن ها در کتاب مورد مطالعه قرار گرفته است. اندیشه های این نظریه پردازان هر یک چشم اندازی متمایز دربارة ستیزه های میان آدمیان و راه های پرهیز از آن به دست می دهد. ارزیابی دوباره ای از صلح پایدار کانت که ارتباط آن را با زمان ما نشان می دهد، روشنی بخشیدن به مفهوم جنگ مطلق کلاوزویتیس کندوکاوی در تحلیل تولستوی از نظامی گری و خشونت سیاسی در آثاری چون: «جنگ و صلح» و «ملکوت خدا در باطن توست» از مباحث عمدة این کتاب هستند.