دو جستار حاضر در این کتاب، متن دو سخنرانی پل موران هستند که سال 1932 به مناسبت صد سالگی رمانتیسم ایراد کرده است؛ مکتبی ادبی که نویسندگان آن بیشتر از دیگران به مرگ یا سپردن خود به مرگ پرداخته اند. اما مرگ تاریخی دارد به قدمت زندگی و همچون سایه هم پای انسان است. شاید از این دست که موران، در جستار اول سخنرانی خود، از (هنر مردن) می گوید که انسان باستان به آن آراسته بود و انسان مدرن از آن بی خبر است. مسلما بحث بر سر دوست داشتن مرگ نیست که هرگز با طبیعت انسان سازگاری ندارد، بلکه صحبت از قبول مرگ به عنوان امری طبیعی و مسلّم است که در عهد باستان رواج داشته اما، در روزگار مدرن، انسان مغروری که خود را مرکز هستی می پندارد از آن سرباز می زند و...