"زیر پل میرابو رود سن می گذرد..." این جمله که غم غربتی شگفت در آن نهفته ، همواره در گوش آشنایان به شعر مدرن فرانسه ، اندوه گزاری های "مرد نامحبوب" را تداعی می کند. آلکل ها فقط ملال گذر زمان نیست ، بلکه بازتاب ماجراجویی های شاعر با آفرینش های بدیع زمان است و تا آنجا پیش می رود که "واژه ها را به ستاره ها" بدل می کند. اشعار آپولینر ، سوزان همچون آلکل ، متکی بر نگرش جدیدی از سرایش است که در آن واقعیت ها به التهابات شهر مدرن و به ملال پاییز می آمیزند. با حذف مرز میان واقعیت و تخیل ، میان خرد و موسیقی و ...آپولینر این جادوگر شعر مدرن فرانسه ، خوانندگان اشعار خود را دعوت می کند که همچون او دل به شور و شوق برآمده از واژه ها و معانی آن ها بسپارند.