در نخستین سده های پس از میلاد مسیح که سوادآموزی فقط به اصحاب و خادمان کلیسا محدود می شد، بخش عمده شعر و ادبیات انگلیسی به مضامین دینی می پردازد و از منابع لاتین سرچشمه می گیرد. به لحاظ ماهوی، شعر این دوره نشان می دهد که ارزش های قومی و قبیله ای و سنن اشرافی قبایل ژرمن – که آنگلوساکسون ها به آنها تعلق دارند – در دوره رواج مسیحیت نیز همچنان الهام بخش شاعران بوده است. «بیوولف» کهن ترین حماسه منظوم بلند به زبان انگلیسی است که در نیمه نخست قرن هشتم میلادی سروده شده است، اگرچه برخی محققان تاریخ نگارش آن را قرن دهم می دانند. نسخه خطی اولیه، نشانی از عنوان یا مولف ندارد و عنوان آن را نیز پژوهشگران ادبیات تعیین کرده اند. این شعر اصالتا انگلیسی است اما نه به مردم و فرهنگ انگلیس، بلکه به اعقاب ژرمن آنها – به ویژه دو قبیله جنوب اسکاندیناوی، دین و گیتس – می پردازد. حماسه بیوولف داستانی تمثیل گونه از رویارویی خیر و شر است؛ چنانچه در ایلیاد و ادیسه یا بخش هایی از شاهنامه فردوسی خوانده ایم. این کتاب اولین ترجمه فارسی را از این حماسه منظوم و تعدادی دیگر از اشعار انگلیسی باستان به دست داده است. عباس گودرزی در ترجمه این اشعار، نه از زبان نظم، که از نثر فاخر و آهنگین فارسی استفاده کرده است.