سپانلو پیش تر درباره «افسانه ی شاعر گمنام» گفته بود : «من این منظومه را در حدود 14 سال نوشته ام و 6 روایت از آن را دارم و چون برایم خیلی جدی بوده است، روی آن 14 سال کار کرده ام. شعرهای این مجموعه را منظومه می نامم ؛ چون قطعاتی به هم پیوسته است و روایت شاعری است که به گذشته و به عصر مغول برمی گردد. او اطلاعاتی از گذشته دارد و همچنان باید به زبان آن عصر حرف بزند که حرفش مفهوم باشد ؛ این دوگانگی به من خیلی زحمت داد چون چند جور زبان را به کار گرفتم. شاعر حتا برای مغولان مدح می گوید و من مثلا باید به سبک انوری قصیده می گفتم، به سبک خیام رباعی سروده ام تا به عصر نیما رسیده ام بنابراین از یک شعر ساده خیلی بیش تر وقت برد.»