"رویا – پناهگاه" اثری است از "مسعود فراستی" که "اینگمار برگمان و سینمایش" را مورد نقد و بررسی دقیق قرار می دهد. این اثر که از پنج بخش مختلف تشکیل شده، علاوه بر معرفی "اینگمار برگمان و سینمایش"، نقدهای قابل توجهی بر آثار این کارگردان شناخته شده ی جهانی ارائه می دهد. کارگردانی که تا پایان عمر، به چشم اندازهای دوران کودکی اش جامه ی عمل پوشاند و تجربیاتش از رایحه، نور، صدا، مکان ها و انسان ها را در قالب فیلم هایش جاویدان ساخت. البته کار برگمان از محدوده ی حفظ و ثبت فراتر می رود و او هربار که چیزی را در لنز دوربینش شکار می کند، با جادویی از سینما که فقط مخصوص خود اوست، به آن غنا و شکوه می بخشد و گویی جهان جدید و زیبایی را در هر اثر خلق می کند. جهانی که در آن "رویا – پناهگاه" رکن اصلی آفرینش است و رمزآلودترین قاب های سینمایی در قالب پناهگاهی از رویا، که پناه تمام بینندگان است، به چشم می خورد. "مسعود فراستی" که یکی از منتقدین به نام کشورمان به حساب می آید، در کتاب "رویا – پناهگاه"، دریچه ای تازه به جهان رویایی "اینگمار برگمان و سینمایش" باز می کند که قلب و ذهن هر رویاپرداز علاقمند به سینما و تئاتری را به تپش و جنبش وامی دارد. نویسنده در بخش اول به جای ارائه ی مقدمه، یکراست به معرفی "اینگمار برگمان و سینمایش" اقدام نموده و در بخش دوم گفت و گوهای او را ارائه می کند. بخش سوم به دیدگاه های پیرامون "اینگمار برگمان و سینمایش" پرداخته و در بخش چهارم نقدهای آثار او آورده شده است. بخش پنجم کتاب "رویا – پناهگاه"، بخش آخر آن است که به وقایع نگاری، کتاب شناسی و فیلم شناسی اختصاص یافته است.