لیبرالیسم تنها گزینه ممکن است و جوامع، حتی آن هایی که هویت خود را در تنازع با این ایده تعریف کرده اند، دیر یا زود، ناگزیر از سلام یا تسلیم اند. رمز برتری آن بیش از این که در حقیقت و حقانیت اش باشد، در تطابق کلی آن با نیازهای انسان، و انعطاف کافی در برخورد با تحولات است. تعظیم سیاست، قدرت و دولت، لزوما، در تعارض با لیبرالیسم نیست، مشروط بر این که سنت لیبرالی را در متن تحولات بستر آن، مدرنیته، ارزیابی کنیم، و نیز ملاحظات فکر و فلسفه سیاسی را در بند شرایط ایران امروز نکنیم. این ملاحظات می تواند ناظر به تبیین گذشته و تأمین آینده باشد.