ویژگی بارز و متمایز هانت این است که با فلسفه ی علم آشناست و در چارچوب تحلیلی فیلسوف علم قرن معاصر، توماس کوهن، به بحث درباره ی مسائل اقتصاد توسعه پرداخته است که نشان از نگاه ژرف و عمیق و تحلیل روش مند و هدفمند وی دارد. و نیز به دلیل احاطه ای که بر مباحث نظریه های اقتصاد توسعه دارد، تمام نظریه های مطرح شده را، حتی آن هایی که در سایر آثار کلاسیک توسعه ثبت نشده اند، به بحث می گذارد. هانت ضمن مرور تقسیم بندی های پیشین، بنا بر دلایلی که اقامه می کند، تقسیم بندی جدیدی را با توجه به مفهوم «پارادایم» یا «اگو» کوهنی طرح و در قالب آن، بررسی تحلیلی نظریه ها را آغاز می کند. وی در این تقسیمبندی، هفت الگوی فکری را معرفی و بررسی می کند: پارادایم هسته ی در حال گسترش سرمایه داری، پارادایم ساختارگرایی، پارادایم نئومارکسیستی، پارادایم وابستگی، پارادایم مائوئیستی، پارادایم نیازهای اساسی و پارادایم نئوکلاسیکی.