«دکوپاژ» روح رسمی و زیبایی شناختی سینما به دلیل توانایی آن در نشان دادن زمان همواره از عناصر اصلی این هنر به شمار می آمده. در این مقاله غنایی ژاک آومونت و تیموتی بارنار نظریات مختص به دکوپاژ و مونتاژ را از اوایل سینما تا دوران دیجیتال بررسی می کند. آومونت علاوه بر پرداختن به تئوریسین های فیلمساز شوروی دهه 1920 - او مترجم آیزنشتاین و نویسنده کتابی درباره مونتاژ آیزنشتاین است - همچنین در بحث کارگردانانی معاصر مانند جیا ژانگکه ، عباس کیارستمی ، الکساندر سوکوروف ، کاترین بیگلو و لیساندرو آلونسو ، ژان لوک گدار و پیر پائولو پازولینی وارد شده است. این اولین جلد از سه جلد کتاب کینو-آگورا در مورد مفاهیم و شیوه های اساسی زیبایی شناسی فیلم است: مونتاژ ، دکوپاژ و میزانسن. در جایی از کتاب می خوانیم: "ما وارد دوره ای شده ایم که سلطنت بینایی توسط تصویر مورد مناقشه قرار گرفته است ، در نتیجه دکوپاژ ماهیت تصاویر را تغییر داده است و در حالی که عکس دارای مسئولیت در برابر واقعیت است ، این تصویر دکوپاژ شده فقط در قبال خودشان مسئول هستند ". - ژاک آومونت بارنار با استفاده از یک ساختار نوشتاری نوآورانه در متن این کتاب ماهیت کلاژ تصاویر در سینما را افشا می کند.