می گویند سنین نوجوانی بهترین زمان برای پرورش تخیل انسان هاست. تخیل عنصر اساسی پیشرفت انسانی است و رابطه مهمی با خلاقیت دارد. اگر جامعه ای بتواند روی تخیل کودکان و نوجوانانش خوب کار کند، یعنی به تخیل آنان بهایی متناسب دهد و مرز آن را از موهومات مشخص کند، احتمال اینکه در آینده از یک سو نیروی انسانی خلاق داشته باشد و از سوی دیگر جامعه ای سالم ایجاد کند بسیار زیاد است. انسان های خلاق انسان هایی هستند که در گیرودار مشکلات و پیچیدگی های امروزی جوامع انسانی گیر نمی کنند، رویکرد مسئله محور دارند و سعی می کنند با فکر، حواس پنجگانه و احساسات انسانی مسائلشان را حل کنند ، خود را نمی بازند، هرچند ممکنست اشتباه کنند. این داستان جذاب در فضایی تخیلی به لطافت عواطف انسانی شکل گرفته و با بیان جذاب و گیرا به قلم توانمند مرحوم مدیا کاشی گر و با مقدمه ای از فرزند ایشان و تصویرگری های خلاقانه محمدعلی بنی اسدی، خواسته است نقش و اهمیت همراهی سه چیز را برای خواننده اش بازگو کند: حواس پنچگانه، تفکر انسانی و عواطف انسانی. تخیلی که در این داستان به کار رفته از مینا دخترک قهرمان داستان یک انسان خلاق برای حل مشکلاتش ساخته است، آن هم مشکلاتی نامتعارف و عجیب و غریب که ممکنست هیچ وقت به ذهن هیچ بشری خطور نکرده باشد الا مدیا کاشی گر! آن هم در آخر با سفری از نیستی به هستی! هرچند بیان جذاب این رمان برای مخاطبان سنین نوجوانی در نظر گرفته شده، اما به نظر می رسد خواندنش برای بزرگسالان خالی از لطف نباشد و آنان را نیز درگیر کند.