«لبخندی برای سوفیا» داستانی تاریخی درباره ی وضعیت تبعیدی های لهستانی در جنگ جهانی اول و دوم است. پیش از جنگ جهانی دوم، آلمان هیتلری و اتحاد جماهیر شوروی به زمامداری استالین که دوست و متحد هم بودند، به کشور لهستان یورش بردند و آن را اشغال کردند. آن ها لهستان را به دو بخش غربی و شرقی تقسیم کردند. غرب به آلمان رسید و شرق به اتحاد جماهیر شوروی. دولت استالین بخش زیادی از مردم شرق لهستان را برای بیگاری و کار اجباری به اردوگاه های سیبری فرستاد. چند سال بعد و در اوج جنگ جهانی دوم، وقتی شوروی به متفقین پیوست، برای روشن شدن وضعیت زندانیان لهستانی با دولت بریتانیا وارد مذاکره شد. سرانجام قرار بر این شد تبعیدی ها را به نزدیک ترین کشور بی طرف بفرستند تا بتوانند بعد از جنگ، ترتیب بازگشت آن ها را بدهند. این کشور بی طرف ایران بود.