کتاب آخرین سخنرانی اثر رندی پوش استاد علوم کامپیوتر دانشگاه کارنگی ملون و ترجمه ی نفیسه معتکف است. این کتاب، وصیتی است که رندی پوش برای فرزندانش نوشته است. به قول خودش: «من خودم را بر کاغذی نوشتم و داخل یک بطری انداختم به امید اینکه روزی فرزندانم این بطری را از آب بگیرند و نامه من را بخوانند. وقتی از رندی پوش (Randy Pausch)؛ استاد دانشگاه تقاضا شد که در دانشگاه سخنرانی آخر را انجام دهد؛ خودش خبر نداشت که به خاطر بیماری پیشرفته سرطان؛ آخرین سخنرانی اش خواهد بود. سخنرانی متحول کننده او در مورد بیماری و مرگ نبود. سخنرانی او در مورد تحقق بخشیدن به رویاهای کودکی؛ غلبه بر مشکلات؛ کمک به دیگران برای رسیدن به آرزوهایشان؛ مثبت اندیشی؛ شکرگزاری، شادی؛ صداقت؛ شرافت و لذت بردن از لحظه به لحظه زندگی بود. او با مطرح کردن درس های زندگی توانست یادگاری ارزشمند برای فرزندان خود و جامعه از خود باقی بگذارد. کتاب آخرین سخنرانی (The Last Lecture) مدت ها جزو پرفروش ترین کتاب های امریکا بود. رندی پوش همیشه آدم های مردمی و صمیمی را به افراد امروزی و طرفدار تقلید و مد ترجیح می داد. افراد اهل تقلید تأثیر گذار کوتاه مدت هستند ولی اشخاص و آدم های صمیمی و جدی تأثیر درازمدت می گذارند. مردم به مصمم و جدی بودن کمتر بها می دهند، در حالی که این رفتار سرچشمه گرفته از قلب است و مردم امروزی و طرفدار مد و تقلید توجه شما را به سطح و ظاهر جلب می کنند. ۴۰۰ نفری که در سالن دانشگاه نشسته بودند در ابتدای سخنرانی با تصاویر سیتی اسکن شکم رندی مواجه شدند! اما او بلافاصله توضیح داد که قرار نیست در این سخنرانی در خصوص بیماری اش حرف بزند. او می خواهد در مورد «اهمیت رویاها» و «تلاش برای رسیدن به آنها» صحبت کند. رندی پوش در مورد اهمیت «بلندپروازی» صحبت کرد و گفت: دیوارهای بلند را نساخته اند تا مانع رسیدن ما به رویاهایمان شوند. دیوارها را ساخته اند تا با سخت کوشی و عبور از آن ها، به خود و دیگران نشان دهیم که رویاهایمان چقدر برایمان مهم است. دیوارها مانع ما نیستند. دیوارها وجود دارند تا مانع کسانی شوند که به اندازه ما، رویاهایشان را دیوانه وار دنبال نمی کنند رندی پوش، در آن سخنرانی رویاهای کودکی اش را مطرح کرد و رویایش برای بازی در لیگ حرفه ای فوتبال امریکا
سبد خرید
