این اثر مختصر سنتی دیگر، قصه ای دیگر، روایتی دیگر اما به غایت واقعی را پیش چشمان ما قرار می دهد. این کتاب بنا به عقیده ی رایج نخستین تذکره ای است که توسط یک بانوی افغانی درباره زنان سخنگوی فارسی زبان نوشته شده است و در عین حال سومین تذکره ای است که به گونه ای مستقل درباره زنان در افغانستان نوشته شده است. پیش از آن فقط تذکره ی سه جلدی آثار هرات به خامه خلیل الله خلیلی و شعرای معاصر هرات از محمد علم غواص انتشار یافته بود. لذا نویسنده ی آن از فضل تقدم برخوردار است. ماگه در این کتاب نشان می دهد که تاریخ نظم و نثر فارسی که خود در بسیاری موارد همدست قدرت و نظم مسلط بوده برای فراموش کردن و نادیده گرفتن، بر پرده و سخن تکیه می زند.